Szanowni Państwo,
Droga Załogo Teatru Nowego,
Koleżanki i Koledzy!
Jestem dziś, w dniu naszego święta, przy teatralnym biurku. W pokoju obok stuka w klawiaturę dyrektor Jacek. W BOW-ie dyżuruje pani kierownik Marzena. Jest jeszcze pani Marta w Księgowości, pani Paulina w Dziale Administracyjnym, no i pani Irena w portierni. Taki to czas.
Pozostaje wierzyć sile wyobraźni, że jesteśmy tu dziś WSZYSCY – od portierni po księgowość; od proscenium po horyzont sceny.
Ten trudny czas, czas specyficznej próby, nie zatrzyma nas przecież w twórczych dokonaniach. Uczmy się, dostosowujmy, czerpmy inspirację z nowych doświadczeń, nie ulegajmy pokusie pseudowakacyjnej stagnacji. Pomimo odizolowania bądźmy razem, nieobojętni na siebie, pełni tak potrzebnej troski i empatii. Przecież już za chwilę aktorki i aktorzy znów założą maski zamiast maseczek i, choć zapewne nic nie będzie już takie samo jak przedtem, TEATR powróci do swojej misji.
Życzę Państwu dziś, w Dniu Teatru, wielkiej siły przetrwania i lepszego, mądrzejszego świata nazajutrz.
P.S. Gramy dziś o 19.00 na internetowej scenie naszą KANAPKĘ Z CZŁOWIEKIEM. Pobądźmy z sobą.
Piotr Kruszczyński, dyrektor Teatru Nowego w Poznaniu
