Napisana ponoć w trzy tygodnie "niesmaczna sztuka w dwóch aktach" w reżyserii Radka Stępnia to nieczęsta okazja, by zetknąć się z teatralną twórczością Witkacego sprzed stulecia i by zmierzyć się z jego sceniczną wyobraźnią, wielopłaszczyznową, bo obejmującą zarówno osobisty dramat rodziny Węgorzewskich, jak i perspektywę społeczną, filozoficzną czy artystyczną…

W małym miasteczku dochodzi do tajemniczego morderstwa ze szczególnym okrucieństwem. Główne podejrzenia padają na Woyzecka. Sprawa okazuje się jednak nieoczywista. W wirze wzajemnych podejrzeń i rosnącego niepokoju fakty ujawniają nie tylko możliwego sprawcę, ale także – a może przede wszystkim – mechanizmy, które generują opresję doprowadzającą jednostkę do wielorako pojmowanej ostateczności.