Tytuł oryginalny: L’ultima (auto)rappresentazione del Povero Arlecchino
„Tylko ten, kto wie, co znaczy tęsknić,
zrozumie smutek mój i to, jak cierpię”.
J.W. Goethe
1488 km – taki właśnie dystans dzieli Poznań od malowniczych i wietrznych ulic Petersburga, po których błąka się on zazwyczaj, wspominając swoje najlepsze role, nucąc ukochane włoskie i rosyjskie pieśni i tęskniąc – za młodością, za słoneczną Italią, a może po prostu za światłami rampy? On – czyli tajemniczy gość, który na kilka wieczorów zawita na Scenę Nową, by odegrać tu pożegnalne przedstawienia. I by zaprosić nas do świata swoich wspomnień…
Syn włoskiej śpiewaczki, od wczesnego dzieciństwa dorastający w Rosji i tam – już jako dorosły człowiek – święcący triumfy jako artysta, zawita do Teatru Nowego, by po raz ostatni odegrać ulubione role, zaśpiewać ukochane piosenki, powspominać – ojczyznę, młodość, miłość… By ogrzać się w blasku reflektorów i skupionych na nim oczu widzów. I by wspólnie z Państwem zadać sobie pytanie: czy istnieje życie poza teatrem? I czy ma ono sens?
